Avoriaz Biodiversiteit

Vleugelwijdte: 2 meter
Gewicht: ongeveer 5 kg
De steenarend is een van de grootste roofvogels die in de Alpen te vinden is. De veren van een volwassen arend zijn lichtgekleurd aan de binnenkant en bruin aan de buitenkant. Het tipje van zijn staart is donker, haast zwart. Jonge arenden hebben donkerdere bovenvleugels en brede, witte stroken onder de vleugels. Geslachtsverschillen zijn zichtbaar aan de afmeting van de roofvogel: het vrouwtje is groter dan het mannetje.
Het is een vrij stille vogel, behalve tijdens de paringstijd waarbij hij een schreeuwend « way-ah » geluid maakt. De vogel wordt soms verward met de buizerd, maar deze is een stuk kleiner.

Deze schitterende roofvogel is overal in het skigebied te vinden, bij elk bergmassief van Portes du Soleil. Hoewel de steenarend veel geleden heeft onder stroperij, vergiftiging en andere gevaren, wordt de roofvogel nu niet meer bedreigd. Het blijft echter een kwetsbaar dier dat niet gestoord mag morgen, vooral tijdens de broedperiode.

Net als andere roofvogels wordt de steenarend beschermd door de wet.

Gewicht: ongeveer 100 kg voor het vrouwtje, tussen de 100 en 200 kg voor het mannetje
Afmeting op schouderhoogte: 1.50 meter
Het edelhert is het grootste hert van Frankrijk, met een stijgend aantal dieren. Het volwassen mannetje heeft een gewei dat afgeworpen wordt (en elk jaar weer terug groeit) en bestaat uit zogenaamde « enden ». De eerste enden van een hert zijn vaak eenvoudige, min of meer lange spitsen. In de loop der tijd groeit het gewei uit tot meerdere takken. Er bestaat overigens geen enkel verband tussen de leeftijd van een hert en het aantal takken van zijn gewei.
Het vrouwtje heeft geen gewei, een smaller hoofd en een smallere bouw. Ook als het mannenhert geen gewei draagt is het herkenbaar aan zijn ronde bastgewei.

Er leeft een groot aantal herten in het skigebied van Portes du Soleil en ze worden elk voorjaar gevolgd. 

Vleugelwijdte: 60 tot 80 cm
Afmeting: ongeveer 60 cm
Gewicht: tussen 800 en 900 gram voor vrouwtjes, tussen 1 en 1.3 kg voor mannetjes
In Frankrijk is de korhoen te vinden in een groot deel van de Alpen (van de Chablais tot aan de Var). 
Het is heel het jaar door een honkvaste, polygame en sociale vogel. Geslachtsverschillen zijn goed zichtbaar. Mannetjes hebben zwarte veren met een witte streep tijdens paringstijd en een felrode lel boven de ogen. De pootjes van de vogel zijn kort en bedekt met vleugels.
‘s Winters maakt hij een soort iglo in de sneeuw, waar de temperatuur op zo’n 4°C blijft. 

Elk jaar wordt er een overzicht gemaakt van gebieden voor het broeden en overwinteren, om zo de korhoen beter te leren kennen en beschermen. 

De sneeuwhaas, iets kleiner dan de verwante Europese haas, leeft in de bergen, in de alpenweiden, tussen het gras en op de puinhellingen (hoofdzakelijk boven de 2000 meter). Mannetjes en vrouwtjes hebben hetzelfde type vacht. Het is wit in de winter, met zwarte oorpuntjes, en bruin in de zomer.
Met zijn brede, harige pootjes kan hij zich snel verplaatsen in de sneeuw, zonder er in weg te zakken. 

Net als de alpensneeuwhoen is dit onopvallende dier weinig te zien. Zijn sporen kunnen worden verward met die van de Europese haas. Hij leeft voornamelijk ‘s nachts.

Gewicht: 20 tot 50 kg (naar gelang het geslacht en het geografische gebied)
Afmeting: 75-80 cm op schouderhoogte
Gemzen vormen de kleinste bokkensoort (samen met de moeflon en de steenbok). Ze kunnen tot wel 25 jaar oud worden, maar de meesten worden niet ouder dan 15 of 16 jaar. Gemzen zijn gemakkelijk te onderscheiden door hun kleine zwarte horens die ze, in tegenstelling tot andere bokkensoorten, heel hun leven houden. De horens groeien vanaf hun geboorte en zijn vanaf twee maanden zichtbaar. De gemzenvacht is lichtbruin in de zomer met een zwarte streep op de rug. ‘s Winters wordt de gems geleidelijk zwart. Alleen de kop blijft wit, met twee herkenmare witte stroken op de wangen.
Er leven honderden gemzen in het skigebied Portes du Soleil. Ze zijn dan ook vrij gemakkelijk te vinden. Kenners weten hoe ze mannetjes en vrouwtjes uit elkaar kunnen houden en kunnen soms ook de leeftijd van gemzen inschatten.

Gewicht: 4 tot 8 kg
Afmeting: 50 tot 60 cm
De marmot is een echt graafdiertje. Hij maakt zijn hol in de alpenweiden waar hij in groepjes van dezelfde familie leeft (zo’n tien marmotten per familie). De marmot is herkenbaar aan zijn dikke vacht met donkergele tinten op de buik en grijs op de rug.
De marmot is een argwanend dier en is dus altijd op zijn hoede om weg te blijven bij gevaar als de steenarend waar hij ‘s zomers het favoriete voedsel voor is. Binnen een kolonie zijn er dan ook marmotten die waken (terwijl de rest naar voedsel zoekt). Bij gevaar roepen ze scherp en herhaaldelijk. Bij dit signaal trekken alle marmotten van de groep in hun hol om er heel voorzichtig weer uit te klimmen wanneer het gevaar is geweken.

De marmot is alleen in beperkte gebieden te vinden en dus niet overal aanwezig. ‘s Zomers komt het nieuwsgierige en mensvriendelijke diertje soms dicht bij wandelaars die ze eten geven. Dit wordt echter sterk afgeraden want marmotten kunnen heel moeilijk brood of koekjes verteren en ziektes ontwikkelen als diabetes. Het is een wild dier dat op zekere afstand moet worden gehouden.

Localisée sur des zones favorables assez restreintes, elle n’en est pas moins présente sur tout le domaine. En été, sa curiosité et sa proximité avec les humains la pousse parfois à s’approcher très près des randonneurs qui peuvent la nourrir. C’est une pratique hautement préjudiciable pour les marmottes qui ne sont pas adaptées pour digérer pain, gâteaux et autres biscuits et peuvent développer des maladies comme le diabète. C’est un animal sauvage et il est de mise de respecter une certaine distance avec lui.